W dniu 1 sierpnia 2024 roku, w 80. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego, odebrała ostatnie pożegnanie Barbara Sowa, ps. Basia, najstarsza uczestniczka tego heroicznego zrywu, która odeszła w wieku 106 lat. Życie tej niezwykłej kobiety było wypełnione patriotyzmem, miłością do ojczyzny i poświęceniem się dla innych.
Młodość i patriotyczne korzenie
Barbara Sowa urodziła się 26 czerwca 1918 roku w Warszawie, w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Jej ojciec, Paweł Gettel, był działaczem politycznym, a matka pracowniczką Narodowego Banku Polskiego. Barbara studiowała w warszawskiej Szkole Głównej Handlowej, ale we wrześniu 1939 roku jej życie zmieniło się diametralnie z powodu wybuchu II wojny światowej.
Działalność w czasie wojny
W styczniu 1940 roku, dzięki swojej siostrze Zofii, Barbara wstąpiła do Związku Walki Zbrojnej, późniejszej Armii Krajowej. Dostała przydział do Sanitariatu IV Obwodu „Grzymała” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej, gdzie jej przełożonym był Szef Sanitarny Obwodu kpt. lek. Jan Zaborowski ps. Andrzejewski. Brała udział w konspiracyjnych kursach pielęgniarskich i odbyła tajną praktykę szpitalną u dr Janiny Bachańskiej-Kuźniecow ps. Jakub w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. Podczas okupacji pełniła również funkcję łączniczki i „kolporterki”.
Powstanie Warszawskie
W czasie Powstania Warszawskiego, Barbara prowadziła prowizoryczny lazaret w piwnicach domu przy ul. Barskiej 5, gdzie leżało przynajmniej kilkunastu ciężej rannych powstańców. Później, w dniach 2-3 sierpnia 1944 roku, brała udział w organizowaniu tymczasowego szpitala w piwnicach zdobytego gmachu Polskiego Monopolu Tytoniowego przy ul. Kaliskiej 1.
Walka o wolność
W kolejnych dniach, wraz z sanitariuszkami „Romą” i „Marysią”, ewakuowała rannych powstańców ze szpitala w Monopolu do mieszkań prywatnych przy ul. Jotejki 6 i 8. Transportowała również opatrunki i leki. Po odejściu z Warszawy, ukrywała się w Milanówku, gdzie próbowała nawiązać kontakt z macierzystym szpitalem.
Dalsze życie
Po wojnie, w listopadzie 1945 roku, zamieszkała we Wrocławiu z mężem, Bernardem Sową ps. Bernard, z którym poznała się w szpitalu polowym. W 2018 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Odznaką Weterana Walk o Niepodległość oraz Odznaką Pamiątkową Akcji „Burza”.
Pamięć o Bohaterce
Śmierć Barbary Sowej ps. Basia to wielka strata dla Polski, ale jej życie i bohaterstwo będą zawsze wspominane jako inspiracja i wzór dla kolejnych generacji. Cześć jej pamięci!
