Od marca 2024 roku, polskie osoby, które poniosły cierpienie deportacji lub pracy przymusowej w czasie II wojny światowej, mogą ubiegać się o specjalne świadczenie pieniężne. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) podaje, że dodatek ten może wynosić nawet kilkaset złotych miesięcznie, stanowiąc nie tylko wsparcie finansowe, ale także formę uznania za cierpienia z przeszłości.
Dodatek ten został wprowadzony jako forma wsparcia dla osób, które doświadczyły deportacji lub pracy przymusowej z różnych przyczyn politycznych, narodowościowych, rasowych lub religijnych w latach 1939-1945. Dotyczy to również osób, które zostały wywiezione do pracy na terenach III Rzeszy, ZSRR lub obszarach przez nie okupowanych, na co najmniej 6 miesięcy, i są obecnie obywatelami polskimi.
Aby skorzystać z tego świadczenia, konieczne jest złożenie odpowiednich dokumentów, takich jak wniosek o świadczenie dla osób deportowanych, decyzja Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych oraz oświadczenia potwierdzające brak innych świadczeń czy pobieranie świadczeń z instytucji zagranicznych.
Proces składania wniosków odbywa się poprzez lokalne oddziały ZUS, gdzie pracownicy udzielają niezbędnych informacji i pomagają w wypełnieniu dokumentów. Warto podkreślić, że wprowadzenie tego świadczenia stanowi symboliczny gest ze strony państwa polskiego, uznający cierpienia i krzywdy, jakich doświadczyli ci, którzy byli deportowani podczas II wojny światowej.
Pamięć o tych, którzy przeszli przez piekło obozów i ciężkiej pracy, jest niezmiernie ważna. Świadczenie pieniężne nie tylko stanowi dodatkowe wsparcie finansowe dla osób deportowanych, ale także świadczy o tym, że ich poświęcenie nie zostało zapomniane. To także wyraz szacunku i uznania dla nieznanych bohaterów, którzy przeżyli tragiczne doświadczenia.
Nawet jeśli świadczenie pieniężne wydaje się być skromne, jego wartość jest znacznie większa w kontekście symbolicznego uznania cierpień i poświęceń tych, którzy doświadczyli deportacji. Dlatego osoby, które mogą się kwalifikować do tego świadczenia, powinny rozważyć skorzystanie z niego jako formy realnego wsparcia, pamiętając jednocześnie, że ich historia zasługuje na szacunek i uznania.
